Het antwoord op die vraag luidde lange tijd “nee”, maar daar is per 1 januari 2019 verandering in gekomen met de Wet Affectieschade. Met de inwerkingtreding van die wet kunnen ook nabestaanden en naasten (ouders, kinderen, partners) van een slachtoffer emotionele schade claimen ingeval van overlijden of ernstig en blijvend letsel. Het bedrag is met € 12.500,00 tot € 20.000,00 niet meer dan een symbolische vergoeding, maar toch kan dat helpen bij het rouwproces. Behalve affectieschade is inmiddels ook de shockschade algemeen erkend in de juridische praktijk. Ook deze schade kan door naasten worden gevorderd, en bestaat (mede) in een vergoeding voor pijn en leed. Lees ook ons artikel over de recente juridische ontwikkelingen ten aanzien van de shockschade.

Het Waarborgfonds Motorverkeer is er voor slachtoffers die helaas niet terechtkunnen bij een verzekeraar. Dat is onder meer het geval als de veroorzaker van het ongeval is doorgereden, onverzekerd is of in een gestolen voertuig rijdt. Met het waarborgfonds sta je als slachtoffer gelukkig nooit met lege handen, althans voor zover het een ongeval betreft veroorzaakt met een motorvoertuig. Het waarborgfonds is voor de praktijk van groot belang voor letselschadeslachtoffers.

Ook als je geen arbeidsovereenkomst hebt met degene voor wie de werkzaamheden werden verricht (lees: als je werknemer bent), heb je onder omstandigheden toch recht op een vergoeding van de betreffende ‘werkgever’. De zorgplicht geldt op grond van de wet ook voor de freelancer, uitzendkracht, vrijwilliger of ander “ingeleend personeel”. De (schakel)bepaling van artikel 7:658 lid 2 BW is belangrijk en wordt steeds belangrijker met het flexibeler worden van de arbeidsverhoudingen.

Onze letselschadeadvocaten zijn verplicht om jaarlijks punten te halen in het kader van de verplichte Permanente Opleiding. Daarnaast wonen onze letselschadeadvocaten congressen bij en verdiepen onze advocaten zich wekelijks in de meest recente rechtspraak. Voor de actualiteiten is de website van Letselschade.nu een handig middel om op de hoogte te blijven.

Jouw werkgever kan aansprakelijk worden gesteld voor het ontstaan van de schade die jij door de beroepsziekte hebt opgelopen (artikel 7:658 BW). Aan de werkgever wordt dan het verwijt gemaakt dat hij niet aan zijn zorgplicht heeft voldaan; de werkgever moet volgens de wet zorgen voor een veilige werkomgeving. Op de werknemer rust de bewijslast om aan te tonen dat de (gezondheids)schade is ontstaan in de uitoefening van de werkzaamheden. Deze bewijslast zorgt bij een bedrijfsongeval niet snel voor problemen, omdat vaak gelijk duidelijk is dat de schade op de werkvloer is ontstaan.

Bij een beroepsziekte die pas later aan het licht komt, kan het moeilijker zijn om aan te tonen dat de (gezondheids)schade tijdens de werkzaamheden is ontstaan. Dat komt omdat een beroepsziekte soms meerdere oorzaken kan hebben. De verhouding tot de privésituaties kan van betekenis zijn, bijvoorbeeld omdat niet duidelijk is of de ziekte het gevolg is van het werk, dan wel het gevolg is van buiten het werk gelegen factoren. Denk aan RSI-klachten (muisarm), die kunnen zijn ontstaan door langdurig beeldschermwerk op de werkplek dan wel het in de avonduren notuleren voor de plaatselijke tennisvereniging. De ‘arbeidsrechtelijke’ omkeringsregel en het leerstuk van de proportionele aansprakelijkheid kunnen in deze situaties soms uitkomst bieden voor de werknemer.