Voorkom ongelukken

Nee, in principe niet. Je hebt recht op een vergoeding van ál jouw schade en dat kan in de papieren lopen. Gelukkig is de veroorzaker van de schade in de meeste gevallen verzekerd en heeft de verzekeraar diepe zakken. In ieder geval is het onze taak om tot een zo hoog mogelijke en ‘faire’ schadevergoeding te komen. In de praktijk geldt overigens wel dat voor sommige schadeposten door de Letselschade Raad vaste bedragen zijn vastgesteld voor specifieke schadeposten. Dat geldt bijvoorbeeld voor de kosten van studievertraging of huishoudelijke hulp. Het blijven richtlijnen waarop in zoverre kan worden afgeweken, maar het voorkomt de nodige discussie met de verzekeraar. Dat helpt enorm in de schadeafwikkeling.

De werkgever moet zorgen voor een veilige werkomgeving (artikel 7:658 BW). Op de werkgever rust in dat verband een zorgplicht en die zorgplicht is bijzonder verstrekkend. Op de werknemer rust slechts de gehoudenheid om aan te tonen dat de schade is ontstaan in de uitoefening van de werkzaamheden. Het is vervolgens aan de werkgever om aan te tonen dat hij aan zijn zorgplicht heeft voldaan. De lat voorde werkgever ligt hoog, waardoor het werkgevers vaak niet lukt om onder de aansprakelijkheid uit te komen.

In principe is onze rechtsbijstand gratis, tenzij: a) we inschatten dat de (verzekeraar van de) veroorzaker de aansprakelijkheid niet zal erkennen; of b) wanneer - anders dan onze eerste inschatting - de aansprakelijkheid helaas toch door de verzekeraar wordt betwist. In de beide scenario’s gaan we met je in gesprek of je de zaak dan voor eigenrekening door wil zetten, en als je besluit om de kosten voorlopig zelf te dragen dan is gelukkig wel van alles mogelijk. In veel gevallen werken we met vaste prijzen zodat je weet waar je aan toe bent, we werken ook met afbetalingsafspraken en we doen ook aan (een vorm van) no cure no pay. Dat is normaal gesproken verboden voor advocaten maar voor letselschadezaken geldt een uitzondering. In alle gevallen denken we graag met je mee.

De bezitter van een dier is aansprakelijk voor alle schade die ‘zijn’ dier veroorzaakt; het centrale artikel 6:179 BW legt een zogenoemde risicoaansprakelijkheid op de bezitter van een dier. In de meest gevallen is de bezitter van het dier ook de eigenaar, maar dat hoeft niet altijd zo te zijn. Tevens geldt dat medebezitters van een dier hoofdelijk aansprakelijk zijn (artikel 6:180 lid 1 BW) en dat ouders vervangend aansprakelijk zijn voor de dieren van hun kinderen (artikel 6:183 lid 2 BW).

Als hoofdregel geldt dat de patiënt moet aantonen dat er sprake is van een medische fout, maar de patient wordt gelukkig door de wet en rechtspraak tegemoetgekomen:

- In de eerste plaats moet de hulpverlener informatie verstrekken. Dat noemt men ook wel de verzwaarde stelplicht. In de praktijk komt het erop neer dat de hulpverlener het medische dossier ter beschikking moet stellen en dat hoge eisen worden gesteld aan de betwisting. De zorgverlener kan niet simpelweg ontkennen dat de fout is gemaakt, maar de zorgverlener zal dat ook met bescheiden moeten onderbouwen;

- In de tweede plaats geldt dat wanneer het medisch dossier incompleet is, dat de zorgverlener daarvan het risico voor draagt. Denk aan de situatie waarin de zorgverlener zich op het standpunt stelt dat is gewaarschuwd voor risico’s, maar die waarschuwing niet terug is te lezen in het medisch dossier. Het is aan de zorgverlener om het medisch dossier op orde te hebben;

- In de derde plaats geldt dat een rechter de bewijslast kan omdraaien. In dat geval drukt de bewijslast niet langer op de patient, maar is het aan de zorgverlener om aan te tonen dat toch geen medische fout is gemaakt.