Het (flauwe) antwoord is helaas dat daar op voorhand weinig over te zeggen is. Alles hangt samen met de concrete omstandigheden van het geval. We kunnen slechts vanuit onze ervaring meegeven dat het ons doorgaans lukt om een letselschadezaak met beperkt letsel en betrekkelijke schade binnen elf maanden tot een einde te brengen. We houden de verzekeraar strikt aan de termijnen die zijn voorgeschreven in de Gedragscode Behandeling Letselschade van de Letselschade Raad, en we zullen zelf in ieder geval geen aandeel hebben in enige vertraging. We proberen de zaak zo spoedig mogelijk af te ronden, maar met name als schade nog moet uitkristalliseren of als een medische eindtoestand nog niet kan komen vast te staan, is het eerlijke antwoord dat een letselschadezaak jaren kan duren.

Als hoofdregel geldt dat de patiënt moet aantonen dat er sprake is van een medische fout, maar de patient wordt gelukkig door de wet en rechtspraak tegemoetgekomen:

- In de eerste plaats moet de hulpverlener informatie verstrekken. Dat noemt men ook wel de verzwaarde stelplicht. In de praktijk komt het erop neer dat de hulpverlener het medische dossier ter beschikking moet stellen en dat hoge eisen worden gesteld aan de betwisting. De zorgverlener kan niet simpelweg ontkennen dat de fout is gemaakt, maar de zorgverlener zal dat ook met bescheiden moeten onderbouwen;

- In de tweede plaats geldt dat wanneer het medisch dossier incompleet is, dat de zorgverlener daarvan het risico voor draagt. Denk aan de situatie waarin de zorgverlener zich op het standpunt stelt dat is gewaarschuwd voor risico’s, maar die waarschuwing niet terug is te lezen in het medisch dossier. Het is aan de zorgverlener om het medisch dossier op orde te hebben;

- In de derde plaats geldt dat een rechter de bewijslast kan omdraaien. In dat geval drukt de bewijslast niet langer op de patient, maar is het aan de zorgverlener om aan te tonen dat toch geen medische fout is gemaakt.

Ook als je geen arbeidsovereenkomst hebt met degene voor wie de werkzaamheden werden verricht (lees: als je werknemer bent), heb je onder omstandigheden toch recht op een vergoeding van de betreffende ‘werkgever’. De zorgplicht geldt op grond van de wet ook voor de freelancer, uitzendkracht, vrijwilliger of ander “ingeleend personeel”. De (schakel)bepaling van artikel 7:658 lid 2 BW is belangrijk en wordt steeds belangrijker met het flexibeler worden van de arbeidsverhoudingen.

Ja, onder omstandigheden maakt een slachtoffer ook aanspraak op smartengeld zonder letsel. In de wet is bepaald dat een slachtoffer recht heeft op smartengeld ingeval van “lichamelijk letsel”, maar volgens de wet bestaat onverkort ook in twee andere situaties recht op smartengeld; als een persoon is aangetast “in zijn eer of goede naam” of als iemand “op andere wijze in zijn persoon is aangetast” (artikel 6:106 lid 1 sub b BW). Voor de letselschadepraktijk is de eerste categorie (“lichamelijk letsel”) zonder meer het meest van belang, maar als daar aanleiding voor is dan brengen we ook de andere grondslagen in stelling. Wij laten niks liggen.

In sommige gevallen ziet de (verzekeraar van de) veroorzaker juridische gronden om de aansprakelijkstelling van de hand te wijzen. In dat geval zal de verzekeraar ook jouw (juridische) kosten niet willen dragen, en moet je de kosten van ons en van andere professionals (eerst) zelf betalen. Als de verzekeraar de aansprakelijkheid niet erkent, dan gaan we met je in gesprek of je de zaak voorlopig voor eigen rekening wil doorzetten. Het doel is natuurlijk om de aansprakelijkheid alsnog te doen vaststellen, en dan krijg je met terugwerkende kracht ook alle kosten van rechtsbijstand terug.