De eerste vraag die slachtoffers veelal stellen ziet op de hoogte van de schadevergoeding. De tweede vraag die slachtoffers doorgaans stellen is de vraag wanneer de vergoeding wordt uitgekeerd. Hoewel het beide hele logische vragen zijn, is op de beide vragen geen gemakkelijk antwoord te geven. Alles hangt af van de concrete omstandigheden van het geval. Ingeval van licht letsel met beperkte schade, zal het sneller tot een afwikkeling komen dan bij uitzonderlijk zwaar letsel met levenslange fysieke gevolgen. Al was het maar omdat er voor de verzekeraar dan ook meer op het spel staat. In de regel proberen wij met onze beproefde werkwijze binnen elf maanden een dossier af te wikkelen, maar dat lukt niet altijd. Wij kunnen slechts garanderen dat het aan ons niet zal liggen. Bovendien zullen we in de meeste gevallen vragen om een voorschotbetaling door de verzekeraar.

Bij een verkeersongeval is de veroorzaker van het ongeval in de regel aansprakelijk. Wie heeft te gelden als de veroorzaker - of wie schadeplichtig is en in welke mate - dat wordt in de juridische praktijk vastgesteld aan de hand van de toepasselijke wet- en regelgeving. Bijzonder aan het verkeersrecht zijn de harde stelregels en bewijsvermoedens, die het slachtoffer kunnen helpen om een schadevergoeding af te dwingen.

Denk aan een situatie waarbij je letsel oploopt door een overstekend hert of een beet door een krokodil. We komen in de praktijk nogal wat tegen. In een dergelijk geval wordt het lastig om de schade te verhalen, omdat voor het wilde dier geen bezitter is aan te wijzen. Het bezitsvereiste staat er dan aan in de weg om de schade af te wentelen.

De bezitter van de opstal kan aansprakelijk worden gesteld bij het ontstaan van de schade die jij door de gebrekkige opstal hebt opgelopen. De “bezitter” is volgens de wet diegene die de opstal voor zichzelf houdt, of is in beginsel degene die in de openbare registers als eigenaar van de opstal is ingeschreven (artikel 3:107 BW). Het is aan de bezitter van de opstal om het slachtoffer of de gedupeerde te voorzien van de verzekeringsgegevens van diens aansprakelijkheidsverzekeraar. De (letsel)schade die jij door het verwezenlijkte gebrek hebt geleden kan vervolgens op de veroorzaker of diens verzekeraar worden verhaald. Overigens is de bezitter van een opstal is niet aansprakelijk als alle nodige maatregelen zijn genomen om de gevaarlijke toestand te beëindigen of voorkomen.

Ja, onder omstandigheden maakt een slachtoffer ook aanspraak op smartengeld zonder letsel. In de wet is bepaald dat een slachtoffer recht heeft op smartengeld ingeval van “lichamelijk letsel”, maar volgens de wet bestaat onverkort ook in twee andere situaties recht op smartengeld; als een persoon is aangetast “in zijn eer of goede naam” of als iemand “op andere wijze in zijn persoon is aangetast” (artikel 6:106 lid 1 sub b BW). Voor de letselschadepraktijk is de eerste categorie (“lichamelijk letsel”) zonder meer het meest van belang, maar als daar aanleiding voor is dan brengen we ook de andere grondslagen in stelling. Wij laten niks liggen.

Het zal voor een slachtoffer moeilijk zijn om slechte juridische dienstverlening te herkennen. Een slachtoffer is doorgaans juridisch immers niet onderlegd. Een slachtoffer zal daarentegen vaak wel in staat zijn om te beoordelen of zijn belangenbehartiger invoelend is, afspraken nakomt en het tempo in de letselschadezaak bewaakt. Als dat niet in de haak is, dan is dat vaak een goede indicatie dat ook de juridische kwaliteit te wensen over laat.