Gebeten door een hond

Ja, elk slachtoffer heeft - bovenop de vergoeding van alle materiële schade - recht op smartengeld. De wet bepaalt dat elk toegebracht letsel door een ander, hoe klein of groot ook, recht geeft op smartengeld (artikel 6:106 lid 1 sub b BW). In een beroemd arrest floot de Hoge Raad het Gerechtshof terug nadat zij had geoordeeld dat een blauw oog als letsel te gering was om in aanmerking te komen voor smartengeld (HR 29 juni 2012, LJN BW1519). De wet stelt nu eenmaal geen ondergrens, aldus de Hoge Raad. Ook psychisch letsel komt voor smartengeld in aanmerking, maar dan alleen voor zover dat letsel voldoende concreet is en voldoende aannemelijk is gemaakt (HR 9 mei 2003, NJ 2005/168).

Bijeen medische fout kan de zorgverlener zelf of de medische instelling - zoals het ziekenhuis - worden aangesproken voor de schade. Een zorgverlener moet zich tijdens de medische ingreep houden aan allerlei regels, bijvoorbeeld omtrent de hygiëne tijdens de ingreep. Als kan worden aangetoond dat de zorgverlener dergelijke regels niet heeft nageleefd, dan kan de zorgverlener verantwoordelijk worden gehouden. Uit de wet volgt dat ook de medische instelling aansprakelijk is voor tekortkomingen van al haar zorgverleners.

Een beroepsziekte is aan de orde wanneer een ziekte het gevolg is van “een belasting die in hoofdzaak het gevolg is van het werk of de werkomstandigheden” (artikel 1.11 Arboregeling). De ziekte moet met andere woorden in verband staan met onveilige of ongezonde werkomstandigheden.

Als hoofdregel geldt dat de patiënt moet aantonen dat er sprake is van een medische fout, maar de patient wordt gelukkig door de wet en rechtspraak tegemoetgekomen:

- In de eerste plaats moet de hulpverlener informatie verstrekken. Dat noemt men ook wel de verzwaarde stelplicht. In de praktijk komt het erop neer dat de hulpverlener het medische dossier ter beschikking moet stellen en dat hoge eisen worden gesteld aan de betwisting. De zorgverlener kan niet simpelweg ontkennen dat de fout is gemaakt, maar de zorgverlener zal dat ook met bescheiden moeten onderbouwen;

- In de tweede plaats geldt dat wanneer het medisch dossier incompleet is, dat de zorgverlener daarvan het risico voor draagt. Denk aan de situatie waarin de zorgverlener zich op het standpunt stelt dat is gewaarschuwd voor risico’s, maar die waarschuwing niet terug is te lezen in het medisch dossier. Het is aan de zorgverlener om het medisch dossier op orde te hebben;

- In de derde plaats geldt dat een rechter de bewijslast kan omdraaien. In dat geval drukt de bewijslast niet langer op de patient, maar is het aan de zorgverlener om aan te tonen dat toch geen medische fout is gemaakt.

Het (flauwe) antwoord is helaas dat daar op voorhand weinig over te zeggen is. Alles hangt samen met de concrete omstandigheden van het geval. We kunnen slechts vanuit onze ervaring meegeven dat het ons doorgaans lukt om een letselschadezaak met beperkt letsel en betrekkelijke schade binnen elf maanden tot een einde te brengen. We houden de verzekeraar strikt aan de termijnen die zijn voorgeschreven in de Gedragscode Behandeling Letselschade van de Letselschade Raad, en we zullen zelf in ieder geval geen aandeel hebben in enige vertraging. We proberen de zaak zo spoedig mogelijk af te ronden, maar met name als schade nog moet uitkristalliseren of als een medische eindtoestand nog niet kan komen vast te staan, is het eerlijke antwoord dat een letselschadezaak jaren kan duren.