In principe is onze rechtsbijstand gratis, tenzij: a) we inschatten dat de (verzekeraar van de) veroorzaker de aansprakelijkheid niet zal erkennen; of b) wanneer - anders dan onze eerste inschatting - de aansprakelijkheid helaas toch door de verzekeraar wordt betwist. In de beide scenario’s gaan we met je in gesprek of je de zaak dan voor eigenrekening door wil zetten, en als je besluit om de kosten voorlopig zelf te dragen dan is gelukkig wel van alles mogelijk. In veel gevallen werken we met vaste prijzen zodat je weet waar je aan toe bent, we werken ook met afbetalingsafspraken en we doen ook aan (een vorm van) no cure no pay. Dat is normaal gesproken verboden voor advocaten maar voor letselschadezaken geldt een uitzondering. In alle gevallen denken we graag met je mee.

In het letselschaderecht moet je een ander (de veroorzaker) verantwoordelijk kunnen houden om je eigen schade te kunnen verhalen. Soms is het eenvoudig om vast te stellen wie juridisch verantwoordelijk is. Zo gelden met name in het verkeersrecht harde stelregels en gelden voor het overige veelal bewijsvermoedens waar eenslachtoffer een beroep op kan doen. Soms is het echter bijzonder ingewikkeld om de aansprakelijkheid van de ander vast te stellen. In die gevallen moet een rechter eraan te pas komen om een oordeel te geven omtrent de aansprakelijkheid. Met onze ervaring kunnen wij meestal al meteen bij het eerste contact een inschatting geven over wie juridisch verantwoordelijk is.

Als je als werknemer niet meer of in mindere mate kan werken dan ga je doorgaans eerst naar de bedrijfsarts. De bedrijfsarts zal dan de oorzaak van de ziekte vaststellen. Als de bedrijfsarts een beroepsziekte vaststelt, dan is hij of zij verplicht om de beroepsziekte te melden aan het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten (artikel 9 lid 3 arbeidsomstandighedenwet en artikel 1.11 lid 1-3 arbeidsomstandighedenregeling). Ben je het niet eens met de bedrijfsarts? Dan kan je een second opinion of een deskundigenoordeel aanvragen bij het UWV. Ook jouw werkgever kan dat doen. Als je niet langer voor de betreffende werkgever werkzaam bent, dan kan een medisch haalbaarheidsonderzoek uitsluitsel geven.

Omdat pijn, leed en gederfde levensvreugde zich zo moeilijk laten vertalen in ‘klinkende munt’, worden in de praktijk alle omstandigheden in aanmerking genomen. Denk daarbij aan de leeftijd van het slachtoffer, de duur van de revalidatie, de ernst van het letsel, de mate waarin het slachtoffer blijvend met de gevolgen te kampen zal hebben en het effect op studie, werk en vrijetijdsbesteding. De smartengeldgids voorziet in een bundeling van gerechtelijke uitspraken waarnaar kan worden verwezen, maar geen situatie is hetzelfde. De smartengeldgids kan dienen om richting te geven, maar de omstandigheden van het geval bepalen het smartengeldbedrag.

Ja, elk slachtoffer heeft - bovenop de vergoeding van alle materiële schade - recht op smartengeld. De wet bepaalt dat elk toegebracht letsel door een ander, hoe klein of groot ook, recht geeft op smartengeld (artikel 6:106 lid 1 sub b BW). In een beroemd arrest floot de Hoge Raad het Gerechtshof terug nadat zij had geoordeeld dat een blauw oog als letsel te gering was om in aanmerking te komen voor smartengeld (HR 29 juni 2012, LJN BW1519). De wet stelt nu eenmaal geen ondergrens, aldus de Hoge Raad. Ook psychisch letsel komt voor smartengeld in aanmerking, maar dan alleen voor zover dat letsel voldoende concreet is en voldoende aannemelijk is gemaakt (HR 9 mei 2003, NJ 2005/168).

Het zal voor een slachtoffer moeilijk zijn om slechte juridische dienstverlening te herkennen. Een slachtoffer is doorgaans juridisch immers niet onderlegd. Een slachtoffer zal daarentegen vaak wel in staat zijn om te beoordelen of zijn belangenbehartiger invoelend is, afspraken nakomt en het tempo in de letselschadezaak bewaakt. Als dat niet in de haak is, dan is dat vaak een goede indicatie dat ook de juridische kwaliteit te wensen over laat.